SGGS pp 120-122, Majh M: 3, Astpadis 19-22
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.
Bani of the thrird Guru in Rag Majh.
ਵਰਨ ਰੂਪ ਵਰਤਹਿ ਸਭ ਤੇਰੇ ॥ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਫੇਰ ਪਵਹਿ ਘਣੇਰੇ ॥ ਤੂੰ ਏਕੋ ਨਿਹਚਲੁ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਗੁਰਮਤੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥
varan rūp varṯėh sabẖ ṯere. Mar mar jamėh fer pavėh gẖaṇere. Ŧūʼn eko nihcẖal agam apārā gurmaṯī būjẖ bujẖāvaṇi▫ā. ||1||
O Creator, all life forms of the creatures and their their (colors ) roles are given by You; they die only to be born again and again; You alone are eternal, inaccessible and infinite; we may know about You (Gurmati) with the guru’s teachings. 1.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਵਰਨੁ ਨ ਕੋਈ ਗੁਰਮਤੀ ਆਪਿ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī rām nām man vasāvaṇi▫ā. Ŧis rūp na rekẖ▫i▫ā varan na ko▫ī gurmaṯī āp bujẖāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
I adore those who keep in mind virtues of God who cannot otherwise be known by form or color; understanding of Divine virtues comes through the guru’s teachings. 1.
Pause and contemplate.
ਸਭ ਏਕਾ ਜੋਤਿ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥ ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਥਾਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Sabẖ ekā joṯ jāṇai je ko▫ī. Saṯgur sevi▫ai pargat ho▫ī. Gupaṯ pargat varṯai sabẖ thā▫ī joṯī joṯ milāvaṇi▫ā. ||2||
One who reflects knows that there is only one (Jot = light) source of existence which (Pargat hoe = maifests) may be seen with the vision given by the guru; God is (Gupt) hidden physically but (Pargat) manifests within; this realization leads to absorption of the human soul in God.. 2.
ਤਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥ ਲੋਭੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਬਹੁਤੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ
ਪਤਿ ਗਵਾਏ ਅਪਣੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Ŧisnā agan jalai sansārā. Lobẖ abẖimān bahuṯ ahaʼnkārā. Mar mar janmai paṯ gavā▫e apṇī birthā janam gavāvṇi▫ā. ||3||
The humans (burn in the fire) are restless because of craving, greed and inflated vanity; because of these they die to be born again and again facing the dishonor of being unable to unite with the Creator and thus wasting human birth. 3.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ॥ ਆਪੁ ਮਾਰੇ ਤਾ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸੂਝੈ ॥ ਫਿਰਿ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਮਰਣਾ ਹੋਵੈ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gur kā sabaḏ ko virlā būjẖai. Āp māre ṯā ṯaribẖavaṇ sūjẖai. Fir oh marai na marṇā hovai sėhje sacẖ samāvaṇi▫ā. ||4||
(The mortals die to be born again but a rare one understands that rebirth is avoidable). S/he kills ego, realizes that all that exists in the universe is perishable and therefore does not get attached to them. S/he easily remains absorbed in the Eternal and avoids being born again and again. 4.
ਮਾਇਆ ਮਹਿ ਫਿਰਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥ ਸਚੁ ਸਲਾਹੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Mā▫i▫ā mėh fir cẖiṯ na lā▫e. Gur kai sabaḏ saḏ rahai samā▫e. Sacẖ salāhe sabẖ gẖat anṯar sacẖo sacẖ suhāvaṇi▫ā. ||5||
S/he keeps the guru’s Shabad in mind and does not get attached to (Maya) the world-play again. S/he praises (Sacho sach) the Eternal Creator who is the source of glory of all bodies. 5.
ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਹਜੂਰੇ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਚੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ਸਚੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Mā▫i▫ā mėh fir cẖiṯ na lā▫e. Gur kai sabaḏ saḏ rahai samā▫e. Sacẖ salāhe sabẖ gẖat anṯar sacẖo sacẖ suhāvaṇi▫ā. ||5||
The guru’s Shabad teaches that the Creator is present every where. I find and praise (Sach) the Eternal as being present with me. The guru’s teachings grant vision of the Eternal, and one enjoys the bliss. 6.
ਸਚੁ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥ ਸਦਾ ਸਚੁ ਨਿਹਚਲੁ ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ॥ ਸਚੇ ਲਾਗੈ
ਸੋ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰਮਤੀ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Sacẖ man anḏar rahi▫ā samā▫e. Saḏā sacẖ nihcẖal āvai na jā▫e. Sacẖe lāgai so man nirmal gurmaṯī sacẖ samāvaṇi▫ā. ||7||
The Creator is (Nihchal) eternal, does not incarnate or die and abides in the mind; The minds of those who realize this are (Nirmal) purified and remain absorbed in the Eternal with (Gurmati) the guru’s guidance. 7
ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੮॥੧੯॥
Sacẖ sālāhī avar na ko▫ī. Jiṯ sevi▫ai saḏā sukẖ ho▫ī. Nānak nām raṯe vīcẖārī sacẖo sacẖ kamāvaṇi▫ā. ||8||18||19||
Peace is obtained only by praising and obeying the Creator; I therefore love the virtues of the Eternal and none else. Those imbued with Divine virtues live by emulating the virtues. 8. 18. 19.
Page 121
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.
Bani of the third Guru in Rag Majh.
ਨਿਰਮਲ ਸਬਦੁ ਨਿਰਮਲ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥ ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਸਭ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਮੈਲੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Nirmal sabaḏ nirmal hai baṇī. Nirmal joṯ sabẖ māhi samāṇī. Nirmal baṇī har sālāhī jap har nirmal mail gavāvṇi▫ā. ||1||
(Sabad) The Divine Word is (Nirmal) sacrosanct and so is the guru’s word; the (Nirmal Jot) Holy light gives life to all beings. The (Nirmal Bani) holy word of the guru praises God and the person that praises the immaculate Master becomes holy. 1.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਸਬਦੋ ਸੁਣਿ ਤਿਸਾ ਮਿਟਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sukẖ▫ḏāṯa man vasāvaṇi▫ā. Har nirmal gur sabaḏ salāhī sabḏo suṇ ṯisā mitāvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
I adore those who keep in mind the Creator, the source of peace. The immaculate Master is praised through the guru’s Shabad; those who listen to the Shabad are satisfied and crave no more. 1.
Pause and contemplate.
ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗਵਾਏ ॥ ਨਿਰਮਲ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਿਤ ਸਾਚੇ ਕੇ ਨਿਰਮਲ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Nirmal nām vasi▫ā man ā▫e. Man ṯan nirmal mā▫i▫ā moh gavā▫e. Nirmal guṇ gāvai niṯ sācẖe ke nirmal nāḏ vajāvaṇi▫ā. ||2||
When the hallowed (Naam) Divine virtues abide in the mind, both mind and body are purified and attachment to (Maya) the world-play ends The (Nirmal ) holy celestial music is now heard in the mind and it remains absorbed in Divine virtues. 2.
ਨਿਰਮਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਮੁਆ ਤਿਥੈ ਮੋਹੁ ਨ ਮਾਇਆ ॥ ਨਿਰਮਲ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Nirmal amriṯ gur ṯe pā▫i▫ā. vicẖahu āp mu▫ā ṯithai moh na mā▫i▫ā. Nirmal gi▫ān ḏẖi▫ān aṯ nirmal nirmal baṇī man vasāvaṇi▫ā. ||3||
The sacred (Amrit) life giving virtues of God are received from the guru; this kills (Aap) ego, and (Moh) attachment to Maya ends. This (Giaan) wisdom is (Nirmal) holy and (Dhiaan) reflection on virtues highly purifying; this comes by keeping the guru’s word in mind. 3.
ਜੋ ਨਿਰਮਲੁ ਸੇਵੇ ਸੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ॥ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਗੁਰ ਸਬਦੇ ਧੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਵਾਜੈ ਅਨਹਦ ਧੁਨਿ ਬਾਣੀ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Jo nirmal seve so nirmal hovai. Ha▫umai mail gur sabḏe ḏẖovai. Nirmal vājai anhaḏ ḏẖun baṇī ḏar sacẖai sobẖā pāvṇi▫ā. ||4||
One who (Seve) obeys the immaculate Creator becomes pure by washing off the dirt of (Haumai) ego from the mind with the guru’s Shabad. The (Anhad) never-ending Divine (Dhun) music received in the mind is sacred; one who realizes it finds God; such a person receives honor with the Divine. 4.
ਨਿਰਮਲ ਤੇ ਸਭ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲੁ ਮਨੂਆ ਹਰਿ ਸਬਦਿ ਪਰੋਵੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਬਡਭਾਗੀ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Nirmal ṯe sabẖ nirmal hovai. Nirmal manū▫ā har sabaḏ parovai. Nirmal nām lage badbẖāgī nirmal nām suhāvaṇi▫ā. ||5||
Those who recount the virtues of the Immaculate are purified; this purified mind (Hari sabad parovai) is guided by the Divine word like the beads of a rosary by the string. Those influenced by the sacred virtues have good fortune and are glorified for emulating the hallowed virtues. 5.
ਸੋ ਨਿਰਮਲੁ ਜੋ ਸਬਦੇ ਸੋਹੈ ॥ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੋਹੈ ॥ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਮਲੁ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਮੁਖੁ ਊਜਲੁ ਸਚੁ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੬॥
So nirmal jo sabḏe sohai. Nirmal nām man ṯan mohai. Sacẖ nām mal kaḏe na lāgai mukẖ ūjal sacẖ karāvaṇi▫ā. ||6||
One whose life reflects the Shabad is pure; his/her mind and body love
sacred virtues. Virtues of the Eternal are never stained; those who emulate them are glorified. 6.
ਮਨੁ ਮੈਲਾ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥ ਮੈਲਾ ਚਉਕਾ ਮੈਲੈ ਥਾਇ ॥ ਮੈਲਾ ਖਾਇ ਫਿਰਿ ਮੈਲੁ ਵਧਾਏ ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Man mailā hai ḏūjai bẖā▫e. Mailā cẖa▫ukā mailai thā▫e. Mailā kẖā▫e fir mail vaḏẖā▫e manmukẖ mail ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||7||
On the other hand the mind of one with other interests, that take away from God, is stained; such a person seems to like (Maila Chauka = unhealth kitchen) injurious food and keeps vicious company . This type of food is harmful and the self-willed person suffers with ailments. 7.
ਮੈਲੇ ਨਿਰਮਲ ਸਭਿ ਹੁਕਮਿ ਸਬਾਏ ॥ ਸੇ ਨਿਰਮਲ ਜੋ ਹਰਿ ਸਾਚੇ ਭਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੯॥੨੦॥
Maile nirmal sabẖ hukam sabā▫e. Se nirmal jo har sācẖe bẖā▫e. Nānak nām vasai man anṯar gurmukẖ mail cẖukāvaṇi▫ā. ||8||19||20||
Being stained or pure is by Divine will; those who are approved by the eternal Master are pure. They wash off evil through the guru’s teachings and have Divine virtues abiding in mind. 8. 19. 20.
——————————————-
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.
Bani of the thirdGuru in Rag Majh.
Note*: This Shabad uses the word ਹੰਸ (Hans); it is a bird like a swan which is known for two types of qualities. Firstly it can separate milk from water and second it is very selective about what it eats. The latter quality has been describes as consuming pearls. Both these show a sense of discrimination. ‘Hans’ has been used in Gurbani both for devotees of God and Sikhs of the guru. In this Shabad it is the former.
ਗੋਵਿੰਦੁ ਊਜਲੁ ਊਜਲ ਹੰਸਾ ॥ ਮਨੁ ਬਾਣੀ ਨਿਰਮਲ ਮੇਰੀ ਮਨਸਾ ॥ ਮਨਿ ਊਜਲ ਸਦਾ ਮੁਖ ਸੋਹਹਿ ਅਤਿ ਊਜਲ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੧॥
Govinḏ ūjal ūjal hansā. Man baṇī nirmal merī mansā. Man ūjal saḏā mukẖ sohėh aṯ ūjal nām ḏẖi▫āvaṇi▫ā. ||1||
(Govind) The Master of the universe is immaculate and the devotees spotless; the latter are clean in thought and word, and their (mansa) aspiration virtuous. A devotee recounts and emulates the hallowed virtues of God; this makes the mind clean and the face ever radiant. 1
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੋਬਿੰਦ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥ ਗੋਬਿਦੁ ਗੋਬਿਦੁ ਕਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਗੋਬਿਦ ਗੁਣ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī gobinḏ guṇ gāvaṇi▫ā. Gobiḏ gobiḏ kahai ḏin rāṯī gobiḏ guṇ sabaḏ suṇāvṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
I adore those who praise Divine virtues; they remember Gobind day and night and sing the virtues of Gobind through the guru’s Shabad to others. 1.
Pause and contemplate.
ਗੋਬਿਦੁ ਗਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਊਜਲ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹਹਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸੁਣਿ ਗੋਬਿਦ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Gobiḏ gāvahi sahj subẖā▫e. Gur kai bẖai ūjal ha▫umai mal jā▫e. Saḏā anand rahėh bẖagaṯ karahi ḏin rāṯī suṇ gobiḏ guṇ gāvaṇi▫ā. ||2||
By (Bhai = fear, obedience) following the guru, they shed the (Mal = dirt) evil of ego and their minds purified. It becomes their (Sahj subhaae) nature to praise Gobind. They (Bhagat kareh = engage in devotional service) live in obedience of Divine commands day and night, listen to God’s praises, sing them and enjoy (Anand) the bliss. 2.
Note*: The remaining verses of this Shabad talks of ਨਾਚ (Naach) meaning ‘dance’ or physical movements. This is in the context of some people exhibiting their devotion by dancing to the rhythm of music. They describe themselves as Bhagats or devotees. Here the guru gives the interpretation of real Bhagti or devotion. The two types of ‘dancing’ are discussed in alternate verses.
ਮਨੂਆ ਨਾਚੈ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੈ ਮਨੁ ਮਿਲਾਏ ॥ ਸਚਾ ਤਾਲੁ ਪੂਰੇ
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਏ ਸਬਦੇ ਨਿਰਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Manū▫ā nācẖai bẖagaṯ driṛ▫ā▫e. Gur kai sabaḏ manai man milā▫e. Sacẖā ṯāl pūre mā▫i▫ā moh cẖukā▫e sabḏe niraṯ karāvaṇi▫ā. ||3||
The devotee’s mind (instead of the body) sways when (Bhagti) devotion is real; s/he follows the Shabad and brings the mind in tune with it. The mind synchronizes with the beat of (Sacha taal) celestial music, ends attachment to the world-play and dances with the Shabad. 3.
ਊਚਾ ਕੂਕੇ ਤਨਹਿ ਪਛਾੜੇ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜੋਹਿਆ ਜਮਕਾਲੇ ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਇਸੁ ਮਨਹਿ ਨਚਾਏ ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Ūcẖā kūke ṯanėh pacẖẖāṛe. Mā▫i▫ā mohi johi▫ā jamkāle. Mā▫i▫ā moh is manėh nacẖā▫e anṯar kapat ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||4||
On the other hand one in the grip of Maya sings loudly, moves the body violently; because of these s/he is (Johiaa) eyed by the (Jamm kaal) the messengers of death. Attachment to Maya makes the mind sway to evils like conceit and results in suffering. 4.
Page 122
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥ ਤਨੁ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥ ਬਾਣੀ ਵਜੈ ਸਬਦਿ ਵਜਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਥਾਇ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Gurmukẖ bẖagaṯ jā āp karā▫e. Ŧan man rāṯā sahj subẖā▫e. Baṇī vajai sabaḏ vajā▫e gurmukẖ bẖagaṯ thā▫e pāvṇi▫ā. ||5||
On the contrary, devotion as taught by the guru is motivated by the Creator; the body and mind of such a devotee are naturally imbued with Divine love. The Divine Word then manifests within with the help Shabad of the guru; the guru-taught devotion is (Thaae paavnia) accepted by God. 5.
ਬਹੁ ਤਾਲ ਪੂਰੇ ਵਾਜੇ ਵਜਾਏ ॥ ਨਾ ਕੋ ਸੁਣੇ ਨ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪਿੜ ਬੰਧਿ ਨਾਚੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Baho ṯāl pūre vāje vajā▫e. Nā ko suṇe na man vasā▫e. Mā▫i▫ā kāraṇ piṛ banḏẖ nācẖai ḏūjai bẖā▫e ḏukẖ pāvṇi▫ā. ||6||
The exhibitionist dances to the beat provided by musical instruments; no one listens or takes to hear what is sung. Such people call it Bhagti ut perform for the sake of money and entertainment; caught in duality they remain restless. 6.
ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੈ ਸੋ ਮੁਕਤਾ ॥ ਇੰਦ੍ਰੀ ਵਸਿ ਸਚ ਸੰਜਮਿ ਜੁਗਤਾ ॥ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਏ ਏਹਾ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਭਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Jis anṯar parīṯ lagai so mukṯā. Inḏrī vas sacẖ sanjam jugṯā. Gur kai sabaḏ saḏā har ḏẖi▫ā▫e ehā bẖagaṯ har bẖāvṇi▫ā. ||7||
One who loves the Creator from (Antar = inside) the heart is (mukta) released from bondage to vice; s/he controls the senses by disciplining the mind. S/he remembers God’s virtues as taught by the guru’s Shabad; such Bhagti is approved by the Creator. 7.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਹੋਈ ॥ ਹੋਰਤੁ ਭਗਤਿ ਨ ਪਾਏ ਕੋਈ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਗੁਰ ਭਗਤੀ ਪਾਈਐ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੦॥੨੧॥
Gurmukẖ bẖagaṯ jug cẖāre ho▫ī. Horaṯ bẖagaṯ na pā▫e ko▫ī. Nānak nām gur bẖagṯī pā▫ī▫ai gur cẖarṇī cẖiṯ lāvaṇi▫ā. ||8||20||21||
Devotion under the guru’s guidance has lasted through the ages; other methods do not create devotion in the mind. Guru-taught Bhagti brings Divine virtues to the mind; we should therefore follow the guru. 8. 20. 21.
———————————————
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
Mājẖ mėhlā 3.
Bani of the third Guru in Rag Majh.
ਸਚਾ ਸੇਵੀ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਸਚੈ ਨਾਇ ਦੁਖੁ ਕਬ ਹੀ ਨਾਹੀ ॥ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਨਿ ਸੁਖੁ
ਪਾਇਨਿ ਗੁਰਮਤਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥
Sacẖā sevī sacẖ sālāhī. Sacẖai nā▫e ḏukẖ kab hī nāhī. Sukẖ▫ḏāṯa sevan sukẖ pā▫in gurmaṯ man vasāvaṇi▫ā. ||1||
All suffering goes by (Sachai naae) imbibing Divine virtues; I therefore obey Divine commands and praise Divine virtues. This brings peace. I keep in mind the guru’s teaching to obey the beneficent Master. 1.
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਵਣਿਆ ॥ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਸਦਾ ਸੋਹਹਿ ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
Ha▫o vārī jī▫o vārī sukẖ sahj samāḏẖ lagāvaṇi▫ā. Jo har sevėh se saḏā sohėh sobẖā suraṯ suhāvaṇi▫ā. ||1|| rahā▫o.
I adore those who concentrate on Divine virtues in a state of poise. Those who obey God are glorified and their consciousness purified. 1.
Pause and contemplate.
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਭਗਤੁ ਕਹਾਏ ॥ ਸੇਈ ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਤੁਧੈ ਸਾਲਾਹਨਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭਗਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੨॥
Sabẖ ko ṯerā bẖagaṯ kahā▫e. Se▫ī bẖagaṯ ṯerai man bẖā▫e. Sacẖ baṇī ṯuḏẖai sālāhan rang rāṯe bẖagaṯ karāvaṇi▫ā. ||2||
Every one (Kahaae = wants to be called) claims to be Your devotee O God; but the real devotee is one whom You approve. The latter engage in devotion because they (Rang ratae) love You; they praise Your virtues through the guru’s word. 2.
Note*: The next verse uses the term ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ (Chookai phera) meaning the cycles of reincarnation end. This happens when the soul living by the guru’s teachings is accepted for merger with the Creator. Those not accepted for merger keep reincarnating until accepted. The evaluation takes place continuously in life and on every death.
ਸਭੁ ਕੋ ਸਚੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲੈ ਤਾ ਚੂਕੈ ਫੇਰਾ ॥ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਨਾਇ ਰਚਾਵਹਿ ਤੂੰ ਆਪੇ ਨਾਉ ਜਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥
Sabẖ ko sacẖe har jī▫o ṯerā. Gurmukẖ milai ṯā cẖūkai ferā. Jā ṯuḏẖ bẖāvai ṯā nā▫e racẖāvėh ṯūʼn āpe nā▫o japāvaṇi▫ā. ||3||
O God, You created every one. Those who unite with You by following the guru’s teachings (Chookai phera) end the cycles of reincarnation. But this also happens by Your will and when it does, the mortal is motivated and remembers Your (Naam) virtues. 3.
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥ ਹਰਖੁ ਸੋਗੁ ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਇਕਸੁ ਸਿਉ
ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਸਦ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੪॥
Gurmaṯī har man vasā▫i▫ā. Harakẖ sog sabẖ moh gavā▫i▫ā. Ikas si▫o liv lāgī saḏ hī har nām man vasāvaṇi▫ā. ||4|
When Divine virtues abide un the mind by the guru’s teachings, feelings of undue exhilaration, sorrow and attachment go. The mind remains focused on the one Master with undivided attention and reflects on Divine virtues. 4.
ਭਗਤ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਤੇਰੈ ਚਾਏ ॥ ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥
Bẖagaṯ rang rāṯe saḏā ṯerai cẖā▫e. Na▫o niḏẖ nām vasi▫ā man ā▫e. Pūrai bẖāg saṯgur pā▫i▫ā sabḏe mel milāvaṇi▫ā. ||5||
The (Bhagats) devotees feel happy being imbued with your love O God; this way the (Nau nidh = the nine treasures, every thing one can wish for) invaluable Divine virtues come to abide in the mind. The virtues are received through the guru’s Shabad; and in turn the guru is found by (Poorai bhaag) good fortune based on past good deeds. 5.
ਤੂੰ ਦਇਆਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੇਲਿਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਦੇਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥
Ŧūʼn ḏa▫i▫āl saḏā sukẖ▫ḏāṯa. Ŧūʼn āpe melėh gurmukẖ jāṯā. Ŧūʼn āpe ḏevėh nām vadā▫ī nām raṯe sukẖ pāvṇi▫ā. ||6||
You are (Daiaal) compassionate and ever a source of peace O God. You help find the guru and are Yourself found through the guru. It is You who gives Divine virtues through the guru; those who receive them are blessed. 6.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਚੇ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥ ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਮਨ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ਮਨਿ ਮੰਨਿਐ ਮਨਹਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥
Saḏā saḏā sācẖe ṯuḏẖ sālāhī. Gurmukẖ jāṯā ḏūjā ko nāhī. Ėkas si▫o man rahi▫ā samā▫e man mani▫ai manėh milāvaṇi▫ā. ||7||
(Gurmukhi jaata) the guru taught me that there is only one Master and no other. You are the eternal Master and I ever praise Your virtues O God. Having known Your virtues my mind remains absorbed in them; this way I may be united with You. 7.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸਾਲਾਹੇ ॥ ਸਾਚੇ ਠਾਕੁਰ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮੇਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੧॥੨੨॥
Gurmukẖ hovai so sālāhe. Sācẖe ṯẖākur veparvāhe. Nānak nām vasai man anṯar gur sabḏī har melāvaṇi▫ā. ||8||21||22||
One who follows the guru, praises (Thakur veparvaahe) the carefree Master. When Divine virtues are sung they abide in the mind; then union with the Creator is facilitated through the guru’s Shabad. 8. 21. 22.
By Michael Dimitri
By Gursehaj Singh
By my blog
By Learner SINgh
By Rawel Singh